قدر نعمت ها را بدانيم !

مادامي که اين اطفال در کنارت هستند تا مي تواني دوستشان بدار، خود را فراموش کن و به ايشان خدمت نما .شفقت فراوان خود را از آنان دريغ مدار که اين موهبت با توست ،قدرش را بدان و نگذار هيچ يک از رفتار کودکانه آنها بدون قدرداني بماند .اين شادماني که اکنون در دست توست ،مدت زيادي نخواهد ماند. اين دستان نرم کوچکي که در دستان تو آشيانه دارند ،در حالي که در آفتاب قدم مي زني هميشه نخواهد بود . همينگونه اين پاهاي کوچکي که در کنارت مي دوند يا صداهاي مشتاقي که بدون وقفه و با هيجان هزاران سوال از تو مي کنند ،تا ابد نيستند .اين صورتهاي قابل اعتماد که به طرف تو توجه مي کنند يا بازوان کوچکي که بر گردن تو حلقه مي شوند و لبان نرمي که بر روي گونه هاي تو فشار مي آورند دائمي نيستند.همينطور بدنهاي کوچکي که در کنار تو زانو مي زنند و مناجات زمزمه مي کنند ،هميشگي نخواهند بود.پس دوستشان بدار و محبت آنها را جلب کن و تمام گنجينه قلب خودت را برايشان ارزاني بدار .روزهايشان را از شادي پر کن و در خوشي و شادماني معصومانه ايشان شريک باش .طفوليت جز روزي بيش نيست، طفوليت جز روزي بيش نيست ،آگاه باش که براي هميشه از دست خواهد رفت !